မြန်မာဗျည်းများ အရေအတွက်သည် မူလတန်းကြို သင်ရိုးတွင် ရှေးစကားစဉ်အတိုင်း ၃၃ လုံး ဟု ဖော်ပြခဲ့ပါသည်။
ဘာသာဗေဒအရ သတ်မှတ်ထားသော မြန်မာဗျည်းစစ်စစ် ၃၃ လုံး တွင် ကကြီး “က” မှ လကြီး “ဠ” အထိသာ ရှိပြီး ညကလေး “ဉ” ရော “ည” ရော ပါဝင်ပါသည်။
ဘာသာဗေဒပညာရှင်အချို့၏ အမြင်အရ ဗျည်းစစ်စစ် ၃၃ လုံးတွင် အက္ခရာ “အ” မပါဝင်ပါ။ ပညာရှင်အချို့က “အ” ကို အာမထိလျှာမထိ သရသံသာဖြစ်သည် ဟု ယူဆကြပါသည်။ အချို့ပညာရှင်များက သရတွင် ကိုယ်ပိုင်အသံမရှိ။ အာခေါင်းတွင်း အသံထွက်အင်္ဂါချင်း ထိပြီးမှ “အ” ဟု ဆို၍ရသည်၊ ထို့ကြောင့် ဗျည်းဖြစ်ရမည် ဟု ယူဆပါသည်။ မြန်မာဘာသာစကားတွင် “အ” သည် ဗျည်းတစ်ခု ဟု ယူဆခံရပါသည်။
“ဉ” နှင့် “ည” ကဲ့သို့ “သ” နှင့် “ဿ” ကိုလည်း ဗျည်းတစ်ခုအဖြစ် သီးသန့်သတ်မှတ်ရပါသည်။ မြန်မာဘာသာတွင် ဿ ကို သ အက္ခရာ နှစ်ခုဆင့် ဟု ယူဆသော်လည်း “သ” နှစ်ထပ် “သ္သ” သုံးသော အရေးအသားများ၊ “သ” ကို အခြားဗျည်းများနှင့် ဆင့်ရေးသော သာဓကများ ရှိနေသဖြင့် သကြီး “ဿ” ကို သီးခြားဗျည်း အဖြစ် ကုဒ်ပွိုင့်တစ်ခု သုံးရပါသည်။ ( သကြီး “ဿ” သည် အခြားဗျည်းများကဲ့သို့ သီးခြားမနေရဘဲ ၎င်းကို သသတ်အဖြစ် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ယူဆရသည့်အတွက် ‘အထူးဗျည်း’ ဖြစ်လာပါသည်။ )
ရှေးက ညကလေး “ဉ” နှင့် “ည” ၊ “သ” နှင့် သကြီး “ဿ” တို့ကို တစ်ခုသိရင်ရပြီ ဟူသောအမြင်ဖြင့် ကလေးတို့ကို သင်ကြားပေးခဲ့သည့်အတွက် ရှေးရိုးလိုက်သော သင်ပုန်းကြီးဖတ်စာတွင် ညကလေး “ဉ” နှင့် သကြီး “ဿ” သီးခြားစီ မပါဝင်ဘဲ ကကြီး “က” မှ “အ” အထိ စုစုပေါင်း ၃၃ လုံးသာ ရှိနေရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
ကွန်ပျူတာသုံးမြန်မာစာတွင် သတ်မှတ်ထားသော ဗျည်းစာလုံး အရေအတွက် စုစုပေါင်း ၃၅ လုံး ဖြစ်ပါသည်။
